Elimi tuttu ve tam kalbinin üstüne koydu. Kalbi adeta elimde atıyordu. "Bu kalbim attığı sürece seninle olacağım, Kutup Yıldızım. Artık yalnız değilsin. Asla yalnız kalmayacaksın. Artık yalnız olmayacaksın." Avcumun içinden öptü. Gözlerini kapatıp öyle içten ve nazikçe öptü. Gözleri bileğime takıldı, dövmemin üstüne. "Noktalı Virgül’ün anlamı ne?"
Dudaklarımı buruk bir gülümseme aldı. "Yaşam mücadelemi anlatıyor." Bu cümle tüm hayatımı özetliyordu aslında.
Bu sefer dövmemin üstünden öptü. Bu bir cevaptı. Her şeye rağmen buradayım, demekti bu narin öpücüğün anlamı. Peki ya o gün, Xavier beni yine öyle öper miydi?
Aurora`nın, geride bıraktığı yaraları kabuk bağlamışken geçmişin sessizliği bozulur. Bir yara bandının bile kapatamayacağı yaralar yeniden açılır. Peki Aurora, neler ile yüzleşecek? Yalanlara gömülmüşken gerçeği nasıl ayırt edecek?
Korku içine hapsolmuş bir kız için güven, sessiz bir çığlıktır.