Olmaması gereken şeyler olduktan sonra, kalp kıracak şeyler söylendikten sonra ve uğruna gözyaşları döktükten sonra geriye kalan şey kalbinizdeki karartı olacak.

Kırık kalpler ülkesinden sesleniyorum;

“Orada kimse var mı?”

“Daha ne kadar kırılacağız?”

“Daha ne kadar paramparçayken ‘iyiyim’ diyeceğiz ve kendimize bile yalan söyleyeceğiz?”

Bu cümleler bizim cümlelerimiz. İçimize attığımız haykırışlar belki, belki de sessiz döktüğümüz gözyaşları. Kaçış yolumuz belki de yazmak, kaçış yolumuza hoş geldin. Burası bizim sustuklarımız, sustuklarımıza hoş geldin.