“Ben devlet dairelerinde daktilonun kullanıldığı, güzel yazı derslerinin öneminin olduğu bir çağda büyüdüm. Annem ve babam bana, `Doktor ol, mühendis ol, avukat ol.` derdi. `Böylece sana saygı verilecek, para verilecek, iş verilecek.` derdi. Ben de sözlerine inandım. Okulumu okudum. Suç işlemedim. Kurallara uydum. Sonucunda bana vadedilenleri bekledim. Bu anlaşmaya o kadar inandım ki topluma ne verirsem karşılığını alırım diye düşündüm. Boş zamanlarımda sokağa çıkıp yanlışları düzelttim. Yerdeki çöpleri topladım. Yaşlılara yardım ettim. Dilencilere para verdim. Sırf toplumu kendime borçlu bırakmak için. Sonra bir şey oldu.”