Musalla taşının önündeki kalabalık kendi aralarında fısıldaşıyordu. Ön safta olanların kısmen sessiz bekleyişine rağmen arkaya doğru uğultu artıyor, dağınık hâlde bulunan küçük gruplar çok daha rahat konuşurken bazılarının kaş göz

işaretiyle hafiften şakalaştığı bile belli oluyordu. Demin ‘ahmakıslatan’ yağan yağmurun geçmiş olması serinliği kısmen

hissettirse de güneş, bir o yana bir bu yana bir şeyleri görmeye çalışan küçük çocuklar gibi bulutların arasına bir giriyor, bir çıkıyor ve her defasında da kendini hissettirmeyi başarıyor hâlde bir oynamaca içindeydi. Tıpkı son dört milyar yıldır olduğu gibi...