Beşinci yılda kurudu yapraklarını döken ağaçlar, beşinci yılda durdu akan su ve beşinci yılda çöktü tahta köprü. Kedi öldü ağaçlarla beraber, kuş, yavrusunu özgürlüğe uçurduğu bu yere bir daha asla dönmedi. Rüzgâr bir daha asla hüzünlü bir ıslık çalıp uğuldamadı. Beşinci yılda silindi C köyünün tüm izleri, Orhan`ın tüm anıları silindi, Sadık hiçbir zaman var olmayı başaramadı ve taşı indirmedi Orhan`ın kafasına. İhtiyar hiç karşılaşmadı Hamlet ile ve sokak sokak aramadı otuz birinci ölüyü; evine gidip tıpkı Werther gibi vurmadı kendisini tüfek ile. Leyla atmadı kendisini nehre ve ablası Fatma asla alaycı bakışlarla süzmedi onu ve asla atmadı o tokadı. Hatice Hanım eşi değildi artık, hatta hiç bile olamazdı, çünkü kayınbiraderi öldürmüştü Ali Bey`i ve dünya denen hatta evren denen şey hiçliğe, karanlığa gömüldü.