Kötü insanların içindeki iyiliği ve kötü ruhların içindeki mutlak iyiyi ortaya çıkarma
konusunda dudak ısırtan bir yeteneğe sahipti. Bunun dışında önemsiz biriydi.
Müfettiş Cabir, bu övgüyü rutin bir soruşturma esnasında duymuştu. Bu sözler, son nefesini
verene kadar sanki derisine kazınmış bir yara izi gibi hafızasına mühürlenecekti.