İnanmış ve sonsuz bir sevgiyle bağlanmıştım ona. Sadece merhametimi ve vicdanımı koruduğum bu dünyada, bana zarar vermeyecek, çıkarsız bir sevgi aramıştım.  Hepsi bu kadardı işte! Ne var ki aradığım, o yollarda bana zarar veren -güya- beni sevenleri gördükçe, güvenim kalmadı hiç kimseye. En çok da kontrol edilmeyen güven, zarar verirmiş insana.  İçten içe yer bitirirmiş, ne acı. Mutlu ediyor görünürmüş ya, aslında öldürüyormuş insanı, çok geç fark ettim ben.                                   *** Öldüğünü ne zaman anlarsın biliyor musun? Yaşarken yanında sevdiklerini görmeyince...                                   *** Ne acı, değil mi? İşte benim hikayemin ana teması bu... Henüz yaşıyorken, sevdiklerimi yanımda görmeyince, ölmüşüm de ağlayanım yok.  Ve şimdi kendi ellerimle kurduğum kalemin içerisinde yapayalnızım. Yoo! Aslında bir de Mavi Kelebek var yanımda… Ve onun umudu!