Matrix`i Slovenya`da bir sinemada seyrederken, filmin ideal seyircisinin yani bir budalanın yanında oturmak gibi bir daha ele geçmez bir fırsata sahip oldum. Sağımda oturan,yirmili yaşlarının sonunda bir adam filme kendini kaptırmış,``Aman Tanrım, vay be, demek ki gerçeklik merçeklik yok!...`` gibi yüksek sesli nidalarla seyircileri habire rahatsız ediyordu. O kılı kırk yaran felsefi ya da psikanalitik kavramsal ayrımları filmle bağdaştıran sözde sofistike entelektüel okumalardansa böylesi naif kaptırmaları hiç düşünmeden tercih ederim...

Slavoj Zizek