Bir kilo pirinç, iki top pırasa, bir bağ maydanoz, biraz soğan. Dana sırtı, et. Hiç sevmezdim pırasayı, ama o çok severdi. Damağıma varlığı değerdi belki dedim. Ellerim soğuk, üç beş poşetle yokuş çıkıyorum. Bir iki tane bol sulu limon seçmeliydim. `Allah affetsin limonsuz pırasa çöp` derdi. Eve girerken, onu pirincin ithal olmadığına ikna edersem içeri alırdı. Yalan söylediğimi bile bile o bana kanmayı severdi. Salatayı hep bana yaptırır, domatesin kabuğu damağına yapışınca bir kaşık daha pırasa koyardı. İsyan etmek isterken, hükümete âşık bir anarşisttim. Ben maydanozu çok doğrayınca `Yapma ölür` derdi. Ölümü sevmezdi. Eve girdim. Pırasayı onun gibi doğrayıp, salatayı onun istediği gibi yaptım. Masayı hazırladım, pencereyi kapattım, oturdum yerime. Hava soğuktu, daha yaz gelmedi, o hiç gelmedi. Ben pırasa yemeye hazırdım, o gelmedi.