Güneş yükseliyordu Kudüs’te… Hem de yüzyıllardır yükselmediği kadar gururla…

Gökyüzü sanki güneşle dans ediyordu…

Ağaçlar haykırıyordu zulmün bittiğini…

Hüznün sembolü rüzgâr yaprakları savuruyordu. Ama bu kez zafer için… Hayvanlar koşuşturuyordu. Cümle âleme bu anı duyurabilmek için.

Yüzyıllardır bombalar altında yaşayan bebekler ağlıyordu. Bu kez adaletin tecelli ettiğini duyurmak için.

Mazlumun gözyaşı bu kez acıya akmıyordu…