Ama yedi yaşındaki oğlu Cengiz,

-Anne be!... dedi, babamdı vallahi. Babam bugün dükkâna gitmedi ki... Bilâl amcanın kahvesindeydi...

Çocuk lafını tamamlayamadan bir çığlık koptu. Esma, Cengiz`in kaba etine bir çimdik basmış,

-Yumurcak... Sus... diye haykırmıştı.

Kocasının kocaman Karadenizli burnunu duvarın köşesinden o da görmüştü. Ama konu komşunun yanında iki paralık olmak istemiyordu. Başını pencereden içeri çekip,

-Etinden et koparılmış gibi bağırma domuz, şimdi alırım ayağımın altına!... diye çocuğa bağırdı.

"Şimdi ayağının altına almak" sık sık kocasının kullandığı, Esma`nın da ondan öğrendiği laftı.

Kadınlar başlarını pencerelerden içeri çektiler. Artık dedikodu dört duvar arasında kahve değirmeninin sesine, kundaktaki çocukların viyaklamasına karışıyordu.