Saçlarından tohumlar filizlenen kadınlar tanıdım.
Verimsiz saç diplerine rağmen,
Bir ömre boy verecek kadar güzel kadınlardı.
Lakin çetrefilli bir ölüm korkusu,
Soğuk satırların arasında üşüyen sesin acizliği gibi
Çaresiz ve bir o kadar sessizlerdi.
Saçları hüzün kokan kadınlar tanıdım,
İçimde yarını görmemiş uyuşukluğum, yorgun argın
ağıtların kulak dayar,
Onlara kısa süreli vaatlerde bulunurdum.
Lakin bahsi geçen bir kadın dahi gördüm desem
yalan söylemiş olurum.

Ya o kadınlar saçlarına kıydı ya da ben bilinçaltımın mağduruyum...