‘’Bir şey merak ediyorum. 

Zor bir hayat geçirmişsin, onu biliyorum. Ama hiç mutlu olduğun zamanlar olmadı mı bu hayatta? Ne derler bilirsin, sevinçten  ağlamak diye bir şey var. Böyle bir anın oldu mu?’’

‘’Oldu, evet.

Hatırlamıyorum şimdi fakat böyle bir anı yaşadım ben: Doğduğum zamanda. Düşünsene; yeni bir dünyaya geliyorsun. Bilmediğin şeyleri göreceksin, insanları tanıyacaksın. O da bir şey mi? Aşkı yaşama fırsatın bile olacak. O anda dünyanın en mutlu insanı sen olursun. Ben de öyleydim zaten. Tam gülecektim, oksijen ciğerlerimi yaktı ve ağladım. Mutluluktan ağlamak bu olsa gerek.’’

Ben Kumarbaz…

Çocukken yaşamaz demişlerdi benim için oysa. Hayatta kaldım, büyüdüm. Babamın intikamını almak için bir plan yaptım. Sonra yoldan geçen kahverengi gözlü bir kıza âşık oldum. Her şey
değişti benim için. Ortada ne bir plan kaldı ne de intikam. Mutluluktan ağladığım zamanlarım oldu. Ama bir şeyi  unutmuştum. Başlayan her şey bir gün bitecekti. Önemli olan ise nasıl bittiğiydi.