Değil mi ki aşkının rengine kendisi karar vermişti, onun rengine boyalı gezmeliydi. O aşk kabının şeklini de almalıydı. Aşk onu ne güzel kendine döndermiş, kendine benzetmişti. Aşk bir kör düğümdü. Ne güzel bir tarifti. Ucu içinde olan, açıldıkça yeniden dolaşan, iç içe geçmiş hayatlar manzumesi. Karmakarışık ama insanların her hâline razı olduğu bir düğüm. Yüreğin itiraz etmediği bu karışık hâli sevmek, aşktı. Boğumlarda boğulmak, nefesini içine alıp bir daha vermemek aşk yolcularının işiydi.