Küllerin arasında iki karanlık ruh, küllerin dansını yapacak.

Denizler kadar mavi,

Gece kadar zifiri gözlerinin derinliklerine,

Karanlığa esir düşmüş kalbine hapsetmişti ruhumu.

Tenine tutsak,

Gözlerine bağımlı,

Ruhuna yabancı…

Kalbinin ritmiyle sarhoş olan bu zavallı ruhumla mühürlemişti ruhunu. Derin karanlığının tek aydınlığını kendisi kadar karanlığa büründürmesi an meselesi...