Ağaçlar upuzundu, yapraklar sık ve yeşildi. Gürül gürül akan sular, çeşit çeşit meyveler vardı. Huzur dolu patika yollar hep ormanın bir kenarından küçük, eski mağaralara çıkardı. En küçük karıncadan en yaşlı geyiğe kadar herkes işini bilirdi bu ormanda.
Bu muhteşem ormanda, minik bir tırtıl olan Pati yaşardı. Tırtıl Pati gökyüzünü izlemeye bayılırdı. Her sabah taze bir yaprağın üzerinde uyanır ve etrafındaki kuşları, arıları, böcekleri en çok da kelebekleri izlerdi. Özellikle ormanın içerisindeki o küçük kulübe evin etrafındaki beyaz kelebeği izlemeye doyamazdı. Onu izledikçe "Ne kadar da şanslı!" diye iç geçirir ve "Ne kadar da özgür!" diye içten içe hayıflanırdı.