“(Ya Rab!), bana, sonra gelecek nesiller içinde hayırla anılmayı nasip et!” (Şuarâ, 84) şeklindeki Hz. İbrahim’in duasına hangimiz âmin demeyiz ki? Hayırla anılmak, hafızalarda güzel hatıralar bırakmak insan için bir nasip olsa gerektir. 
Bilgelerimiz sahih ilim ve güzel ahlakın meyvesi olarak kişilik sahibi insan-ı kâmili gösterirler. İlim, hayat boyu her Müslüman için bir vecibedir. Bu uğurda mücadele verenlerin hayat hikayeleri, aslında bizim hikayelerimizdir. Onları kayda almak ve sonraki nesillere sağlıklı bilgilerle aktarmak ahlakî bir sorumluluktur. 
Nice zorlukları aşıp ilim yoluna revan olmak, bu uğurda pek çok âlim ve ârif ile muârefe kurmak, ilim ve irşat halkaları tesis edip bunu hayata ve topluma yansıtmak az şey midir? Koçaşlı Hoca’nın Konya’da başlayan ilim arayışı irfan ile bütünleşmiş ve kendisi Edirne Selimiye Camii haziresinde sırlanana kadar devam etmiştir. Âlim, ârif, âbid ve şairâne tavrı ile ilmî birikimini telif - tercüme eserlerle sonraki nesillere aktarmanın gayreti içinde olmuştur. 
Tanıyanların ‘kolay insan’ şeklinde vasıflandırdıkları Koçaşlı Hoca, bir gönle dokunabilmenin cehdi ile yurt içi ve yurt dışında nice yerlere gitmiş, mihneti kendisine azık etmiştir. Elinizdeki eser, ilmî ve insanî birikimimizi anlama ve aktarma açısından zor zamanlarda nasıl bir yol takip etmek gerekir ve neler yapılabilir şeklindeki sorulara bir hareket adamının hayat hikayesi üzerinden açıklık getirmektedir.