“Hayat, biz başka planlar yaparken başımıza gelenlerdir.”

İnsan, hayatında en fazla kaç kez “Daha kötü ne olabilir ki?” diyebilir? Bazen beklemediğimiz durumlarla karşılaşırız ve bu aşamada bir yol ayrımı çıkar karşımıza; ya geçmişe takılıp kalacağız ya da yaşadığımızın en kötüsüne inat, unutup devam edeceğiz. Fatmanur üniversiteye başlarken, cebinde son kalan üç beş parça kırılmışlık ile devam etmeyi seçti. “Daha kötü ne olabilir ki?” dedi, daha kötüsü oldu. Bir anda tüm hayatı altüst oldu Fatmanur`un. Gözlerini açtığında bir hastane odasındaydı, babasının son sözleri çınladı kulağında. Her şey bir anda olmuştu. Komodinin üzerindeki mektubu okumaktan vazgeçmeseydi, belki bir şeyleri değiştirebilirdi… Sığınabileceği bir tek kişi kalmıştı artık ama eline geçen, o son mektup ile kötünün daha da kötüsü olabileceği gerçeğini çok acı bir şekilde kabul etmek zorunda kaldı… Kalan son umut parçasını da alıp götüren mektuptan sonra artık yapayalnızdı. Yine o yol ayrımına gelmişti işte, aynı yolu seçti ve veda mektuplarını yazıp sabaha karşı ayrıldı evinden tüm kalp kırıklıklarını da yanına alarak…

Okurken Fatmanur`un yolculuğunda ona eşlik edecek, yol ayrımlarına şahit olacak ve kendinizden izler bulacaksınız.

Unutmayın; “En kötüsü bu!” dediğiniz her yol ayrımına belki de bir gün teşekkür edeceksiniz…