Kendini okuyabilmek lazım.
Dinlemek sonra...
Kalbini açmak, bu hayattan ne istiyorum ne bekliyorum diye.
Sonra yargılamak,
Onun bize getirdiklerini, sevdirdiklerini...
Kuşlar gibi uçabilmek oradan oraya göçebilmek belki,
Kalbinin kışına yazına göre...
Gökyüzü gibi olmak lazım onun gibi uçsuz bucaksız...
Belki bulutlar...
Yağmak lazım dolup taşınca içine içine.
Doğmak lazım etrafını aydınlatmak, ısıtmak...
Ağaç olmak belki,
Sararıp solunca mevsiminde dökmek yapraklarını, yaralarını...
Günü gelince yeşermek, yenilenmek, çoğalmak lazım.
Yaşamak lazım önce.
Kendini sevmek, çok sevmek.

Ben bunların hiçbirini haketmedim diyerek akıttığın kaçıncı gözyaşı?