İçimden cümleler geçiyor bitmek tükenmek bilmeyen, sıralı sırasız sessizce.
Sustum... Dinledim... Düşündüm...
Sonra..
Bütün bu cümleleri kağıda dökmem gerektiğine inandım ve yazdım. Yazarken, kimi zaman gözlerime söz geçirmekte zorlandığım, kelimelerin kalemimin ucuna gelip de düğümlendiği anlar olsa da, varlığımı anlamlı kılan, usumda iz bırakan yaşadıklarım ve yaşattıklarım.
Beni bu günlere taşıyan, düşünce ve duruşuma şekil veren, kısmen de olsa yaşantımın her kesitinden kendim için biriktirdiğim tadımlık öykülerim.
Bazen bir dokunuşta gülümseten, bazen de...
Şimdi gün ışığına çıkarma zamanıdır.
Ben sözümü tuttum.
Kendime.