Yıllardır kurduğum hayalde, bir zamanlar hacıların yürüdüğü yollarda özgürce yürüdüm.

Her sabah güneşin dağların üzerinden doğuşunu ve gece yıldızların yükselişini gördüm. Rüzgarı ve güneşi, yüzümde ve saçlarımda hissettim.

Dünyanın her yerinden insanla tanıştım. Hikayelerimizi hayatlarımızı paylaşıp, yol boyunca beraber gülüp ağladık. Ve sona geldiğimde yıllardır aradığım huzuru ruhumda buldum.

Anladım ki önemli olan yol değil, yolda buldukların ve ruhundaki uyanıştı. Yolu yol yapan, kendinle ve aynı rüyayı gördüklerinle yürümekti.