Hayatın herkesle farklı bir ilişki kurma biçimi var. Herkesin yolu ve yolculuğu farklı. Yaşanan olaylar birbirine benzese de duygular, algılar, anlamlar değişiyor.

Çevremizde bizi yoran, yaralayan, çabamızı görmezden gelen, ruhumuza ağırlığı çöken insanlardan kaçamıyoruz. Ama onca kitap boşa mı yazılmış? Onca film onca şarkı hep bize yol göstermiyor mu?

Genç bir kadın olan Sevgi, hayatın karmaşasında kendini kaybetmek üzereyken yıllardır gördüğü rüyanın büyüsüne kapılıp hayatını değiştirmeye karar verir. Bir sabah hiç bilmediği bir ülkede uyanır. Rüyasında ona yardım eden guruyla karşı karşıya gelir.

Ufuk açıcı sohbetler ve mistik bir atmosfer acaba Sevgi`nin ruhuna ışık olabilecek midir?