Elindeki kitabın öyle çok büyük iddiaları yok! Kazım Koyuncu adı zaten ölümsüzlüğe karışmışken belki de böylesi bir kitaba da ihtiyacı yoktu ama “niyetim belli olsun”… Kâzım Koyuncu adı ve hikayesi bir yerlere de yazılmalı… Bir yerlere yazdım, dilimin döndüğünce, elimin yettiğince, aklımın erdiğince…

Üç yaşındaki bir çocuğun kalbinde bile kendine yer bulabilen bir sanatçının önünde, tarih karşısında, saygıyla eğilme zamanıdır şimdi.

Kâzım’la hiçbir muhabbetimiz yoktu, eskilerin tabiriyle teşriki mesaimiz yoktu. Buna rağmen onun hakkında, yaptığı müzik ve açtığı yol hakkında yazacak çok şeyim varmış. Tüm bu “çok şeyleri” hiçbir kaygı gözetmeden, bir yerlere gönderme yapmadan öylesine yazdım. Herkes Kâzım hakkında bir şeyler diyordu, benim de diyecek sözüm varmış meğer. Hepsi bu!
Onu saygı ve sevgiye anıyor, şarkılarını, nidalarını ve hep gülen o yüzünü çok özlüyoruz!