Gizli bir bölmede tesadüfen bulunan kayıp bir Stradivarius...
Ve onun her tınısında intikam için dönen acımasız bir hayalet...

Ben Temple’ın günlüklerini çoktan yok etmiştim ama onların o kötü etkisini de zihnimden o kadar kolay silebilmeyi dilerdim. Eşsiz bir kemanı yaktığım için belki sanatı her şeyin üstünde tutanlar beni suçlayacaktır. Bu siteme katlanmaya razıyım. Gereksiz yere batıl inançlı olmamama ve Sör John Maltravers’ın zihnini teslim ettiği panteizme sempati duymamama rağmen o kemandan o kadar tiksindim ki ne Worth’de kalmasına ne da başkalarının eline geçmesine razı olabilirdim. Bayan Sophia bu konuda tamamen benimle aynı fikirdeydi. Bu, aptallar ve övüngenler dışında hiç kimsenin *hayaletli* odalarda uyumayı ya da iğrenç bir suçun anısıyla kirlenmiş bir evde yaşamayı istememesine yol açan o duyguya benziyordu.