Rastlantı diye bir şey olmadığı gibi şans da yoktu. Her yol önceden belirlenmiştir, her şey olması gerektiği yerde, doğru zamanda doğru yerde olur. Evrende her şeyin bir karşılığı vardı. Neyin doğru neyin yanlış olduğunu ancak içimizdeki ses karar verirdi. Şansa da inanmak mümkün değildi. Fırsatları değerlendirmek önemliydi. Kaleyi boş bulan bir futbolcu topu kaleye gönderemezse karşısına bir daha böyle bir fırsat çıkamayacağı gerçeği vardı. Fırsatı kim avantaja çevirecekti? Tabii ki Şebnem. Kemal’in karşısına böyle birçok fırsatlar çıkmışken hiçbir zaman değerlendirmeyi düşünmemişti. Her güzel ve alımlı kıza âşık olacak, ilgi duyacak, önüne çıkan her kadınla yatmayı düşünen bir erkek değildi Kemal. Sevilmeyi, sevmeyi sevişmekten daha fazla önemseyen bir insandı. O kadınını sevmeyi babasından öğrenmişti. Annesi ve babasının birbirlerine olan sevgi ve saygısı Kemal için rol modeldi. 
Dünya siyasetinde ve coğrafyasında önemli bir yere sahip, İpek Yolu’nun kadim kenti Diyarbakır’da başlayan, İstanbul’a sürüklenen bir yaşam ve bu yaşamın içinde yer alan insanların tekrar Diyarbakır’da buluşması...