Devletin varlıksal yapılanması tekil bir unsur üzerinde yükselirken veya yönetim açısından böyle bir seçenek benimsenirken, küreselleşen dünyanın olduğundan daha fazla küçüldüğünün bilincinde olunması, birbirleri ile bağlantısız gibi duran evrensel insani değerlerin her coğrafyada uygulanmasını zorunlu bir konuma taşımaktadır. Bilinç seviyesinin merkezi bir aşamada olması, yerel olanı dışlamak için mantıklı bir sonuç üretmemektedir. Bir devletin güçlü olunması isteniyor ise tatlı- sert ve seyrek bir merkeziyetçiliğin, bunun karşıtında ise acı- yumuşak yoğun bir yerelliğin uygulanması gerekmektedir. Devlet yönetiminde merkeziyetçilik düşü her sorunu çözemeyeceği gibi, yerellik isteği de merkezin yokluğunu hayal ederek başarıya ulaşamaz... Merkez ile yerelin ortak çalışması, ancak terazinin dengesinin yerele doğru eğim göstermesi genelden özele giderken, özelin kurgusunu güçlendirecek ve bu sonuç da güçlü bir merkez yaratacaktır. Merkezin gücünün kaynağının yerel olduğunun anlaşıldığı noktada tek bir çatı altında birden fazla odanın varlığı ne ev sahibini ne de misafirleri rahatsız edecektir.