İnsanlık tarihine adı altın harflerle yazılmış tüm gönül insanları, ilk olarak otağını, tefekkür dergahı olan kalbe kurmuşlardır. Çünkü insan dünyaya, Allah`u Teala`yı bulmak ve iman ile Allah`a ibadet etmek için gelmiştir. Zira yaratılışın en önemli gayesi budur ki, "ben insanları ve cinleri, ancak bana ibadet etsinler diye yarattım" ayet-i kerimesi, bize bu hakikati, ayan beyan ifade eder. Bu istikamette bir nurani seyre dalan tüm gönül insanları, kainattan kalbe, kalbden ise Allah`a giden yolu bulmuş, ve bir daha geri dönmemek üzere, Allah yolunda revan olmuş ve hakiki manada Allah`a kavuşma adına, vuslatın arayışında, ömür tüketmişlerdir. Böyle bir seyirde kalp, halden hale bürünür durur. Ve son olarak, Allah`ın zatına karşı, tevazu ve mahfiyete bürünerek, manen iki büklüm olup, tıpkı vav halini alır.