Kalbimin içinde kocaman karanlık bir dünya var sanki.  Bazen fırtınalar kopuyor yüreğimde, her fırtına benden bir şeyler alıp götürüyor. 
Ardından güneş göz kırpıyor bulutların arasından, sonrasında tatlı tatlı yağmur çiseliyor ve tabii ki gökkuşağı, gönülleri şenlendiriyor; mis gibi toprak kokusu işte ruhum o zaman aydınlanıyor.  
Yarım kalan şeylerin yokluğunu hissederiz bazen, maddi ve manevi isteklerimizin olması uzun zaman alabilir ama biz sabırla olacağı günü bekleriz. Onu beklemek bile bize hayatta kalma gücü verir, biraz da erken büyümemize sebep olur. Kader inancımızın olması imanımızı kuvvetlendirir ve bizi güçlü kılar…