Ömer deniz gibi kokardı Öykü’ye göre. Onun yanındayken rüzgar, denizin kokusunu taşırdı sanki. Sık sık içine çekerdi bu kokuyu. Sonra Ömer kokusunu alıp gitti. Rüzgâr da gitti onunla beraber. Yıllarca başka bir tanıdık kokusu olmadı Ömer’in kokusunun yerine koyabileceği. Hayatına başkaları girdi elbette ama hiçbirinin kokusu yoktu.