İsmet Kemal`in şiirinde, her zaman, esin perilerinin kanat çırpışları duyulur. Düş gücünü fazla zorlamadan düşler. Gerçekliği, alaycı bir kafanın kıvrak diliyle yansıtmaya çalışır. Sıcak bir yaşama sevincini akıtır okurlarının yüreklerine... Sonra, erguvanlı gömleğini çıkarıp bir kıl palazın üstüne atar. Zarif kır çiçeklerini toplamaktan vazgeçmiştir artık. Yüreği, karmaşık bir fırtınada çırpınır. İnsanlığın dramıyla daha yakından ilgilenmeye başlamıştır... (Vecihi Timuroğlu)