Küçükken çekilen acılar, büyüyünce geçer sanırız; ama hiçte öyle olmadığını anlar, büyüdükçe acılarımız daha çok ağır bastığını ve nasıl içinden çıkacağımız bir duruma geliriz. Bazen, bizi uzaktan tanıyormuş gibi bizi kendine çeker o acılar, bazen de bile bile ona koşarız uçsuz bucaksız. Seversin, sevildiğini hissedersin, onda bile seni aşağılama, küçük görme, kendilerine yakıştırmamaları yüzünden sevenden vazgeçirtirler. Hayat sürprizlerle dolu ama Evindar’ın her geçen gün katlanan acıları ona sürpriz oluyordu. Ve ne yazık ki hala bu acıları ve ithamlarla karşılaşan çok insan var.
Çocuk yaşta yaşanılan acılar son bulmuyordu. İnsanı en çok yaralayan, ailesi tarafından darbe aldığı gün hayal kırıklığına uğruyor.
Ne kadar seversen sev hayatını bulayan bazı yaraları o enkazda yol bulamaz.