İtkisel Mantık, itki ve mantık kavramlarını genişleterek üç temel itki tipini ele alıyor: Kozmolojik itki, biyolojik itki, dilsel itki.

Bilimlere (fizik, biyoloji) başvuran felsefî sözü burada "jenealojik" bir bakış açısı güdüyor.

Sorunsal, üç itki tipinin birliği sorusuna eriştiğinde, ontolojik boyut devreye giriyor. Yeniden tanımlanan varlık sorusu ise yapıtın son bölümünde bir "egoloji"ye açılıyor.

Sistematik özellikli bir Tractatus yapısını taşıyan İtkisel Mantık, felsefî geleneğin başlıca sorularına çağdaş bilimlerin ve düşüncenin ışığında yeni bir yaklaşım sunma iddiasında. Böylece, yapıt, içinde adı geçen ve geçmeyen düşünürlerle bir diyalog niteliğinde (bunların arasında en başta Nietzsche, Freud, Husserl, Heidegger, Wittgenstein, Deleuze, Henry sayılabilir). Odağındaki kavramlar içinde ise anlam ve içkinlik kavramları öne çıkmakta.

Bu "deneysel" yapıt, tartışmayı çağırıyor.