Din, siyasi görüş, ırk, para ve soyluluk; insanlar arasında farklı dünyalar ve farklı diller yaratabilir. Ancak insana dair kederler, acılar, hayal kırıklıkları, tüm insanları aynı dünyada ve aynı dilde buluşturabilir. Bu yüzden insana dair değişmez duygular; mesafe, ayrım ve statü tanımaksızın herkesi bir paydada sıkı birer dost kılabilme kudretine sahiptir. Yeter ki kaderin düşüncesizliğiyle nasiplenmiş olsunlar.

“Ya yargılarsan beni?”
“İnandığım dinin sahibi şahittir!”

Aynı kandan görmekteyim karşımdakini.
Dilimizi, ırkımızı, inancımızı bir eder,
Değişmez insan kederi…