Birkaç saat önce bir insandı. Uyandığında insan bedeninin yerini köpek bedeni almıştı. Şaşkındı. Konuşmak istedikçe ağzından çirkin havlama seslerinden fazlası çıkmadı. Sanırım artık havlamayı öğrenmesi gerecekti, zira o artık İt Herifti. Birkaç saat önce sarı tüyleri olan, sevimli bir köpekti. Gözlerini açtığında kendisini hiç olmadığı kadar yumuşak bir yatakta buldu. Köpek bedenin yerini insan bedeni almıştı. Ne olduğunu anlamasa da içgüdüleri ona havlamasını emrediyordu. İnsan bedeninde havlamak hiç kolay değildi, ancak zamanla artık havlamaya ihtiyacı kalmayacağını öğrenecekti.