Ahmedî (1334-1412): Taceddîn İbrâhîm bin Hızır Ahmedî, Germiyanlı musahib şairler içinde eserlerinin çokluğu ve sanatı bakımından en önde gelenidir. Kaynaklar Ahmedî’nin önce Anadolu’da medreseye gittiği, öğrenimini sonra Mısır’da ilerlettiği, burada hocasının Şeyh Ekmeleddin olduğu, klasik İslam ilimlerini okuduğu, sonra Kütahya’ya yerleştiği konusunda birleşirler.

Ahmedî başlıca eserlerini Germiyan Beyleri Süleyman Şah (1361-1387) ve 2. Yakub (1387-1429) zamanında yazmıştır. Divan, Cemşid ü Hurşid, Tervîhü’l-Ervâh, Bedâyiu’s-sihr fî Sanayii’ş-şi’r Ahmedî’nin geniş külliyatını oluşturan eserlerinden başlıcalarıdır. Ahmedî’nin İskendernâme’si İskender’in tarihiyle birlikte bir dünya tarihini içerir, ayrıca ilahiyat, kozmoloji, astronomi, astroloji, fizyoloji, psikoloji ve tıp sohbetleriyle didaktikansiklopedik bir nitelik taşır. Bilgiyle beraber öğüt vermeyi amaçlayan İskendernâme, İskender Romansı’nın Osmanlı edebiyatındaki bir versiyonu olarak değerlendirilir.