İran merkezi yönetimi son yüzyılda, Pehlevi hanedanı iktidara gelmesinden günümüze kadar ülke sınırları dahilinde bulunan etnik toplulukları görmezden gelerek ulus devlet yaratmayı hedeflemiştir. Pehlevi döneminde milliyetçilik ve Farslaştırma politikasına ağırlık verilirken, İslam Devrimi sonrası Şii dini aidiyeti ön plana çıkmış ve etnik azınlıklar arasında bir ümmet algısı yaratılmaya çalışılmıştır. Böylece, ülke dahilinde yaşayan tüm etnik azınlıkları Şii-İranlı üst kimliğine entegre etme politikası uygulanmıştır. Bu bağlamda İran hükümeti zaman zaman farklı yollarla yerel Türklere yönelik asimilasyon politikası uygulama yolunu tercih etmişti. İran Türkleri merkezi hükümetin yürüttüğü bu politikaya karşı farklı dönemlerde bazen sessiz kalmışlar, bazen de sert tepki vererek milli kimliklerini korumaya çalışmışlardı. 1990’ların başlarından itibaren İran’da yaşayan Türkler arasında millî şuur bilinci giderek artmış ve kendi haklarını savunmak için farklı örgütler kurmuşlardır. Bu kitapta, İran hükümetinin son yüzyılda yerel Türklere yönelik uyguladığı politikaları incelemiş ve günümüzde ne gibi sonuçlara vardığından bahsedilmiştir.