2050 yıllarında doğaüstü zekalar yaratacak, hayal dahi edilemeyecek teknolojik sıçramalar olmuştu. İnsanların yaşam nitelikleri ve refahı yüksek oranda artmıştı. Ağa bağlantılı botlar, üstün zekalı robotlar, makineler, süper bilgisayarlar toplumu yönetmekte ve denetlemekteydi. Her şeyin otomatize, sanal ve robotize olup teknolojinin tam manasıyla biyolojik sistemlerimize dahil olduğu bu dönemde insanî tanımlarımız yok olmuştu adeta. Bununla savaşacak biri olmalıydı.  İnsanı insan kılan şeylerin azalması ve insan ırkının yok olma tehlikesiyle yüz yüze gelmesi nihayet ‘‘insan ötesi’’ bir varlığı doğurdu.  İnsanî her şeyi yok etmeye çalışan ve her türlü ahlaki değer ve duyguları bitiren bir dünyaya karşı bu süper insan, insanoğlunun içindeki anlam kıtlığına bir çare olabilecek miydi?