Zerda çiçeği, karanlığın izlerini altın bir sevdayla silerken zemheri, zincirlerini zorlayan bir yaratık gibi onları izliyordu.

Zeliha ile Gurur’un aşkı, zerdali çiçeğinin taç yapraklarında saklı bir sırdır; mutluluk, onların ellerinde hem bir anahtar hem bir yara bandıdır. Fakat ufukta beliren gölgeler usulca çoğalır, sinsice birikir. Gölgelerden biri kurşun olup hızla onlara doğru ilerlerken bir diğeri aynı kandan bir düşmana dönüşür, kurşundan önce kalbi deler. Aşkları, her fırtınayı göğüsleyecek kadar güçlü olsa da kaderin çarkı amansızca dönmeye devam eder. Çark durduğunda ortaya çıkacak gerçek, yazın en sıcak günlerini bile zemherinin buz kesen gölgesine mi zincirleyecek?

O olsun, ölüm gelsin, o olsun, her şey yok olsun; o olsun, ben olmasam da olur. 
Sadece o olsun. Zeliha olsun. Zerda’m, Zerdali’m, dağda açan yaban çiçeğim, gelinciğim, bir avuç mutluluk bin karış acım, her şeyim.