Risale-i Nurun kıymeti anlaşılıp, onu anlamaya olan arzu ve iştiyak çoğaldıkça, şerh ve izaha olan ihtiyaç da o nisbette artmaktadır. Fakat şerh ve izah yapılırken, Risale-i Nurdaki şerh ve izaha dair usullere  bağlı kalmak lüzumu vardır. Çünkü; Bediüzzaman Hazretleri, Risale-i Nurun şerh ve izahını bir vazife  olarak gösterdiği gibi, şerh ve izahın nasıl yapılması gerektiğini ve bu meseleye dair usul ve esasları da yine Risale-i Nurun muhtelif yerlerinde izah etmiştir.

Risale-i Nur Külliyatından İhlas Risaleleri’nin şerh ve izahı olan bu çalışmada da,
Risale-i Nurun muhtelif yerlerinde gösterilen şerh ve izah usullerine sadık kalınarak hareket edilmiştir.

Her cümle üzerinde tek tek durulmuş, her cümle veya lüzumu halinde herbir kelime ve tabir, ya Risale-i Nurun başka yerlerindeki sarih ifadeler aynen alınarak veya Risale-i Nurdan süzülen manalarla veyahut Risale-i Nurun ruhuna münasip misallerle izah edilmiş, Nur’un dışındaki başka malumatlara mümkün mertebe müracaat edilmeden, Risale-i Nurun, yine Risale-i Nurla izahına gayret edilmiştir.

Üstadın tensibi üzerine yazılan aşağıdaki mektubda ifade edildiği gibi, asıl metnin aynen muhafaza edilerek,şerh ve izahının altında yapılması şeklinde bir usûl tavsiye edilmektedir:

“Risale-i Nur başka eserlere benzemiyor. O tebdil edilmez . Şayet lüzum olursa metin baş tarafa yazılacak, altında da şerh ve izahatı da yapılabilir…’’

“İhlas Risaleleri (Şerh ve İzah)” isimli bu eserde, bu kaideler muvacehesinde çalışılmış, cümle başa konulmuş, altında şerh ve izahının yapılması şeklinde bir usul takip edilmiştir.