Şebnem akarsu’nun yazıları ile kendisinden önce tanıştım. yazılarındaki ırmak coşkusu ve akıcılığı sesinde, saçlarında, kalbini anlatan ellerinde de vardı. gezmek, görmek, düşünmek ve anlatmak o ırmağın kendiliğinden akışı, var oluşu gibiydi şebnem için.

Çetin altan, “içinden kahkaha atmak, hapşırmak gibi yazı yazmak geliyorsa, durma yaz. Bir pınarın sularının dağdan çıkıp bir gün denizi bulması gibi yolunu bulacaktır,” demişti. İçinden kahkaha atmak gibi yazı yazmak gelen insanları, yaşadıklarının, düşündüklerinin kaydını unutmamak, unutulmamak için tutanları, yazının ruhuna, kendiliğindenliğine teslim olanları, “bir kitap sahibi olmayı şöhrete giden yeni yol sayanlar”dan ayırmak gerek.
Şebnem akarsu kurumsal yaşamına son verip çıktığı bir yolda zamanın süzgecinden geçen iç dökümleri ve kayıtları ile karşınızda. bu kayıtların sizin kalbinize, yani denize akacak yolunu açabilmiş olmaktan kulübümüz adına çok mutluyum. Belki de varlığımızın nedeni bu: denize giden yolları açmak!