Gelişen modern hayatla birlikte huzurevlerine olan talep giderek artıyor. Evlerimiz büyüdükçe, ceplerimiz doldukça gönüller mi küçülüyor? Yoksa mesele, değişen zihinlerimizde, vicdanlarımızda ve yaşam koşullarımızda mı? Büyüklerimize sunabileceğimiz konfor alanları daraldıkça, onları hayatımızın neresine sığdıracağımızı bilemez hale mi geliyoruz?
***
Beni yaşlandığım için vadesi dolmuş bir eşya gibi görüp huzurun huzursuzluğuna terk eden çocuklarım, aslında vicdanlarında her an yanlarında olduğumu bilmiyorlardı.
Beni huzurevine bıraktıklarında hem zihinlerinin hem de vicdanlarının özgür olacağını sandılar. Oysa ben hep onların vicdanlarındaydım.