Ya, özür dilerim. Uzun zaman geçti aradan, yazmadın. Ne acayip adamsın sen. Hiç savunmadın kendini.

Keşke diline geleni söyleseydin, kızıp köpürseydin. Edepsizliğimi, arsızlığımı yüzüme vursaydın. Rahatlayacaktım o zaman.

Ama hayır, sessiz kaldın. Beni kendimle baş başa bıraktın. Seni kendime karşı savunmak da bana düştü.

Sana söylediklerimin yüz katını kendime söyledim inan ki. Bir haftadır kendimle cebelleşiyorum.

Bir taktik miydi bu? Korkulur senden!

Bak hala seni suçluyorum.

Bilmem affedebilecek misin beni. Utanıyorum. Bana yanıt vermeme hakkına sahipsin.

Bana zaman ayıran, beni anlamaya çalışan, onca işinin gücünün arasında benimle ilgilenen birine neler söyledim ben!

Fakat biraz da incindim ne yalan söyleyeyim. Beni bu kadar kolay bırakmana yani.