Cinayet sohbetleri serisinin ilk kitabında *cesetler* konuşuyordu. Şimdi sıra katillerde…

Öldürdüm onu... Çektim gittim sonra...
Kanlar içinde bir ceset adası bıraktım arkamda.
Kendi kanında nasıl boğulduğunu görsünler diye, bıraktım onu ortalıkta; tek başına!
Kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi, biliyor musunuz? Benim gibi bir adam katil oldu... Ne garip!
Anlam veremediğim bir kibir var üzerimde şimdi. Ömründe hiç adam öldürmemiş olanları küçümsüyorum.
İçimdeki açlık büyüyor, durduramıyorum.
Masumiyetini kaybetmiş bedenim, daha fazla kan istiyor.
Yavaş yavaş kontrolümü kaybediyorum. 
Sonunda pes edip, dönüştüğüm şeyin esiri oluyorum.