“Bana “Sen benim her şeyimsin.” dedi ve ben de her şeyi oldum. Benden eksildim ona verdim, hiç oldum. Hayatımın baharında beni yarım bıraktığında hayal kırıklığım koca bir hayat kırıklığına dönüştü. Beni terk ettiği gün hayatım tam ortasından kırılmış ve dibe batmıştım. Boğulduğum sularda kafamı suyun üstünde tutmak, onla dolu karanlıklardan aydınlığa ulaşabilmek için çok savaştım. Gencecik bir kızdım tam on yıl kendimi, hayatımı, geçmişimi sorguladım ve o savaştan sağ çıktım.

Sonra ne mi oldu? Ben yeniden kendimi sevmeyi ve her şeyim olmayı öğrendim. Ben beni öyle güzel sevdim ki yolum aydınlandı, karanlıklar da derin sular da kayboldu. Ben kendimin öyle her şeyi oldum ki hayat bana hiç beklemediğim bir mükafat sundu.

Benim bana olan yolculuğum çok uzun sürdü sizinkinin o kadar uzun sürmemesi dileğiyle…“diyor sevgili Mina.

Hayat sizi eksiltenlerle değil birlikte çoğaldıklarınızla yaşanmalı.  Kendinize verdiğiniz her kıymet zerresi sizi diğerlerinin gözünde paha biçilemez kılıyor. Mutluluk, aşk, ayrılık, acı her insanın doğasında var ama bunların hiçbirinde karşındakini eksiltmek, değersizleştirmek, incitmek olmamalı. Aynı İlişki birine düğün bayram diğerine cenaze evi olmamalı.

Bu kitaptan kendinize ders çıkarmayın sadece Mina’yı anlamayı çalışın yeter. Kendinizi zaten bir cümlede yakalarsınız.