Türk şiiri, genellikle Divan şiiri ve Halk şiiri olarak iki grupta ele alınır. Halk şiiri de kendi içinde Tekke ve Aşık şiiri olarak tasnif edilir. Son yıllara kadar, çoğu ideolojik olan bazı yaklaşımların sonucu şiir ırmağımızın bu iki büyük kolu, doğuş yerleri, beslenme kaynakları ve temel özellikleri dikkate alınmadan, birbiriyle tamamen ilgisiz iki ayrı dünyanın şiiri gibi görülmüş ve gösterilmeye çalışılmıştır. Oysa özellikle son dönemde yapılan ve çoğu akademik olan bazı araştırma ve incelemeler, bu iki şiir kolunun kendilerine özgü yanları, birçok farklılıkları olmakla birlikte, aynı kültür ve medeniyet içinde doğup gelişmelerinin de doğal sonucu olarak benzer ve ortak yanlara sahip olduklarını ortaya koymuştur. Bu çalışmada halk şiiri bir bütün olarak ele alınmakla birlikte, onun da kendi içinde iki önemli kola ayrıldığı dikkate alınarak hem dini - tasavvufi halk şiirinden, hem de aşık şiirinden örnekler verilmiştir. Ancak örneklerden önce, eserin girişinde söz konusu ettiğimiz gruplandırmalar hakkında ana hatlarıyla da olsa bilgiler verilmiştir.