Bu dünyanın bir yerleri kanıyor, bir yerleri yanıyor. Yanıyor, kanıyor içim… Ben ki Homeros’tan bu yana, bu coğrafyanın destanını yazarım. Ben ki yüzyıllardır bu topraklarda herkesle kanlı bıçaklıyım, kavgacıyım ve işgalciyim. Ben ki Yunus’tan beri bir Anadolu fakiriyim. Ben ki kendimi bildim bileli masumum, haklıyım, suçsuzum ve acı içindeyim. Bedenim ve yüreğim onlarca parçaya ayrılmış, her bir parçam başka iklimlere, başka zamanlara savruluyor, her bir parçam kızıl bir ateşten damlayan kan parçası... Acıyı damla damla kan ile yazıyorum yeryüzüne, gökyüzüne ve kitaplara, gelecek kuşaklar görsün diye ama ertesi gün unutuluyor, hiç güneşin gölgesi olur mu?