"Çocuk ölenlerin bir kader tahlili yapılsaydı, gösterinin

ünü en az duyulanları, kaza ve ihmâllere kurban

gidenlerle sıradan hastalıklara yenik düşenler olurdu.

Yaşam, doğal ölümü sıradanlaştırmıştı insanların

algısında, kendisine eşit kılmıştı. Tüm bu sınıflandırmaya rağmen hepsinin adı tekti: Çocuk ölenler. Aristoteles’ten de eski, erdem anlayışını sorgulayan insanlık

tarihinin kirli, karanlık sayfalarında Hades’i bile utandıracak türde ölümlerdi onlarınki. Ve Tanrı’nın aklına,

yetişkinlerin bu denli ucube, gölgelerinden bile iğrenilesi çirkinlikte olabilecekleri gelmezdi.

Hazır mısınız, dedi, Tanrı. Sözlerinizi ezberlediniz mi?”