Glenn Gould için *Hayatta olsaydı Elvis muamelesi görürdü* diyordu Ray Roberts. Kanada’nın ulusal haber dergisi Maclean’s 1998 yılında Gould’u Yediler Grubu ressamlarının önünde, Kanada’nın en büyük sanatçısı ve *en önemli beşinci Kanadalı* seçti. Gould, kendi yeteneklerini önemsiz gösterme eğiliminde olan bir ulus için bir nevi kahraman ve kaşife dönüştü. Gelecekte bir gün, uzayın uzak bir köşesinde, uzaylıların duyacağı ilk insan eseri sesler, Bach’a ait olan ve Gould’un icra ettiği, 1977’de fırlatılan uzay mekiğine yerleştirilen bir prelüt ve füg olur belki de. *Arka fondan mırıldanma mı geliyor?* diyebilirler.

Gould’un ölümünden bu yana sırlarının ortaya serilmesi uzun vakit aldı; ancak şimdi, bu kitaptaki araştırmayla birlikte, Gould’un piyanodaki muhteşem duygu derinliğinin ve üslubunun, salt ilahi bir yetenek veya fedakar annesinin sözleri tarafından biçimlendirilmediği, duygusal deneyimlerinden de etkilendiği ortaya konuluyor.