"Ayakta gezen cesetler gördüm. Enkazın altındakilerden daha kötüydü yüzleri. Şimdi kaç yüz bin yatıyor toprağın altında? Ya kaybolan çocuklar! Bu kocaman şehirlerin en büyük yarası çocuklar ...
On bir şehirde yıkılan evler gibiyim. Kendimi yeniden inşaa etmem ne kadar zamanımı alır bilinmez. Belki de hiç ... Kelimesiz cümleler geziyor yüreğimde. Derinlere indikçe karanlıklaşan, buğulu camlarıyla kış kıyamet evlerin içinde geziyor ruhum. Ruhum yıkık ... ruhum dökük ... ruhum enkaz ... Işığı sönmüş bir medeniyetin terkettiği çağdayım şimdi."