Gerhart Hauptmann’ın 1894 yılında yazdığı ve ona 1912 Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazandırdığı Dokumacılar adlı oyunu, günümüzden 130 yıl kadar önce, kapitalist ekonominin natüralist estetikle aktarıldığı, işçi ve işverenlerin doğal yaşamlarından alınmış sahnelerin ustalıkla betimlendiği bir başyapıttır. 
Oyunun başlıca özelliklerinden biri, oyun kahramanının tek bir kişi değil, çalışan bir toplumsal sınıfın (Dokumacı işçileri) ilk kez tiyatro sahnelerinde yer almış olmasıdır. 
 Yazarın “hırsızlık komedyası” olarak nitelendirdiği Kunduz Kürk adlı oyunu, özellikle Brecht’in Cesaret Ana eserine kaynaklık eden oyunun başkahramanı Wolff Ana, çalmayı yaşam savaşımında bir silah olarak kullanan kişiliğiyle, tiyatro edebiyatında özgün yerini almıştır. Burada komedya, Wolff Ana’nın yaşamda ayakta kalabilmek için hırsızlığa başvurmasında değil, buna neden olan egemen düzenin uyumsuzluğunda yatmaktadır. Kunduz Kürk, çevre ve insan gözleminde, dilsel ve biçimsel doğruluğun bir başyapıtıdır.